Accueil  -  Toute l'actualité FEIZ  -  Keleier  -  Billet du Père Job an Irien : Dibab ar vuez / Choisis la vie

Billet du Père Job an Irien : Dibab ar vuez / Choisis la vie

Dibab ar vuez
Ma soñjom kement er vuez, er frankiz hag en amzer da zond er mare-mañ eo ablamour d’ar maro deuet d’or gelei gand e skeud dre ar virus-kurunenn. Hag e teuom a-greiz-pep-kreiz d’en em renta kont ez om bresk ha berrbaduz, ha ni a gave deom beza pelleet ar maro gand on teknikou. Bemdez e vez digaset soñj deom ez-eus tud hag a vez falhet gand ar c’hleñved hag, er memez amzer, e welom mad tro-dro deom ar vuez o vond war-raog e peb doare! Heb fin eo an emgann etre ar maro hag ar vuez. «Lakaet am-eus dirazout ar vuez hag ar maro. Dibab ar vuez !» eme ar Bibl. P’emaom o tigraouia tamm ha tamm e santom or bezo ezomm ouspenn an teknikou evid dibab ar vuez, rag dibab ar vuez a zo digemer war eun dro an diabarz hag an diavêz.
Abaoe ar 17 a viz meurz om bet rediet da veva en diabarz, da lavared eo en or bed deom-ni on-unan-penn, hag evid lod gand on tud deom-ni hepkén. An diavêz a vedo pelleet, hag e drouz zokén ne zeue deom nemed dre gwagennou an tele pe ar radio. Deuet e oa da veza eur bed a zañjer kuz, rag eur viruz n’e-neus bro ebed hag e c’hell pourmen euz an eil bro d’eben. Darn o-deus bevet ar zizunveziou-ze ’vel eur seurt retred da adlenn o buez, ha d’en em renta kont pegement e vedont stag ouz ar re all, pegement o-doa ezomm anezo paneve nemed evid beva.
Ha setu an nor o tigeri ! « Torret eo ar roued ha setu ni dinijet kuit!» a lavar ar zalm. Ha dond a raim en-dro da veza tud an diavêz hepkén, tud lonket gand ar pez a reom, heb derhel kont euz ar pez ez om en on diabarz ? On amzer a graouiadeg ’neus desket deom koulskoude e oa eun dra a dalvoudegez gouzoud trugarekaad evid kement tra gaer a vevom pe a welom bemdez, dreist-oll marteze ar re guzeta hag a roe c’hoant deom da stlakal on daouarn bep abardaez ?
On diabarz eo a zikouro ahanom da rei eul liou d’ar pez a zeu deom dre an diavêz. Kenskoazell ha karantez, vertuziou on diabarz, ne reont ket a drouz, med hepto e teu an diavêz da veza re aliez trouz goullo ha divlaz. Ezomm on-eus anezo da vuezekaad ar bed da zond !

Choisis la vie
Si nous pensons tellement à la vie, à la liberté et à l’avenir ces temps-ci c’est parce que la mort est venue nous recouvrir de son ambre par le corona-virus. Et d’un seul coup, nous nous rendons compte que nous sommes fragiles et éphémères, nous qui pensions avoir éloigné la mort par nos techniques. On nous rappelle chaque jour qu’il y a des gens fauchés par la maladie, et dans le même temps nous voyons bien autour de nous la vie s’épanouir de mille façons. Le combat entre la vie et la mort est sans fin. «J’ai mis devant toi la vie et la mort: choisis la vie !» dit la Bible. Au moment où nous déconfinons petit à petit, nous sentons bien que nous aurons besoin davantage que de techniques pour choisir la vie, car choisir la vie c’est accueillir à la fois l’intérieur et l’extérieur.
Depuis le 17 mars, nous avons été obligés de vivre à l’intérieur, c’est à dire dans notre monde à nous tous seuls, et pour certains avec seulement les nôtres. L’extérieur s’était éloigné, et son bruit ne nous parvenait plus que par les ondes de la télé ou de la radio. L’extérieur était devenu un monde de danger caché, car un virus n’a pas de pays et peut se propager d’un pays à l’autre. Certains ont vécu ces semaines comme une sorte de retraite pour relire leur vie, et se rendre compte combien ils dépendaient des autres, combien ils avaient besoin d’eux, ne serait-ce que pour vivre.
Et voici que la porte s’ouvre ! «Le filet s’est rompu et nous nous sommes envolés!» dit le psaume. Redeviendrons-nous des gens de l’extérieur seulement, avalés par ce que nous faisons, sans tenir compte de ce que nous sommes intérieurement ? Notre temps de confinement nous a pourtant appris que c’était important de savoir remercier pour toutes les belles choses que nous vivons et voyons chaque jour, peut-être même les plus cachées qui nous donnaient envie d’applaudir tous les soirs !
C’est notre intérieur qui nous aidera à donner une couleur à ce qui nous vient de l’extérieur. Solidarité et amour, vertus de l’intérieur, ne font pas de bruit, mais sans elles l’extérieur devient trop souvent bruit vide et insipide. Nous en aurons bien besoin pour vivifier le monde qui vient !
Job an Irien