Accueil  -  Toute l'actualité FEIZ  -  Keleier  -  Chronique du Père Job an Irien : Gand ar vez ! / Quelle honte !

Chronique du Père Job an Irien : Gand ar vez ! / Quelle honte !

Gand ar vez !

E-pad pegeid e vezo on Iliz goloet a vez ? Keid ha ma pado an Iliz ? pe keid ha ma pado an den, rag gouzoud a reom siwaz ez-eus bet atao e-touez an dud danvez muntrerien a lakae o flijadur araog buez ar vugale a wallgasent. Peadra a zo da goll kalon dirag ar pez a zo bet lakaet war-wél gand Jean-Marc Sauvé e ano komision ar Ciase. Gwalla bugale a zo spontuz, hag ar boan gouzañvet ganto a jom gwriet en o c’horv ha muioc’h c’hoaz en o c’halon hag en o spered ‘doug o buez koulz lavared. Beza bet eun dra etre daouarn eun den, hag e-noa ar bugel fiziañs ennañ, a zo beza bet nahet beteg an donna, heb gelloud en em zifenn.

«22 tager on-eus siwaz renablet e eskopti Kemper ha Leon : 15 beleg euz an eskopti, 2 veleg lean, 4 lean kelennerien, hag eur zeurez. Ar peb brasa anezo a zo aet da anaon, rag c’hoarvezet eo an darn-vuia euz ar gwall-zarvoudou-se etre 1950 ha 1980» eme an Aotrou ’n-eskob Lorañs Dognin. Resevet e-neus emezañ seiz den bet skoet gand seurt taoliou fall. N’eo ket da lavared e vefe bet diwriziennet da vad ar gwall-daoliou-se, rag hervez ar gomision e vefe bet c’hoaz milierou taget etre 1990 ha 2020. Ar re a zo bet taget evel-se ha gloazet en o donder a c’hortoz beza selaouet ha klevet : ezomm o-deus da veza sikouret da vond war eun hent a bareañs.

An torfejou gouzanvet gand pôtred dreist-oll (80%) a jom beo en o c’horv hirio c’hoaz hag a c’hoari war o buez a-vremañ ’vel eur gloaz ha ne fell ket dezi seha. Nag a dristidugez hadet evid pell e kalonou bugale bresk. N’om ket gouest da jeñch ar pez ’zo bet. Med gouest om da rei nebeutoc’h a blas d’ar reiz a en em zil e pep tra, ha d’or pijadur a lakom re aliez da genta. Kirieg om oll, ha n’eo ket an Iliz hepkén, euz eur bed laouennoc’h, ledannoc’h, ha doujusoc’h e-keñver ar re vian. Oll on-eus mez ive euz ar pez a c’hoarvez e familllou ’zo e-keñver ar bôtrezet, an insest da skwer. Or bed e-neus ezomm braz da veza louzaouet… hag an Iliz da veza reizet evid beza eun ti asur evid kement den a fell dezañ kemer perz enni !


Quelle honte !

Combien de temps notre Eglise sera t-elle couverte de honte ? Tant qu’elle durera ? ou aussi longtemps que durera l’homme, car nous savons bien hélas qu’il y a toujours eu parmi les hommes des graines de meurtriers qui faisaient passer leur plaisir avant la vie des enfants qu’ils maltraitaient. Il y a de quoi perdre coeur devant ce que Jean-Marc Sauvé au nom de la commission de la Ciase a mis au jour. Violer des enfants est épouvantable, et la souffrance qu’ils ont enduré demeure inscrite dans leur corps et davantage encore dans leur coeur et leur esprit tout au long de leur vie pour ainsi dire. Avoir été une chose entre les mains d’un homme, en qui ils avaient confiance, c’est avoir été nié jusqu’au plus profond, sans pouvoir se défendre.

«Dans le diocèse de Quimper et Léon nous avons identifié 22 agresseurs : 15 prêtres diocésains, 2 prêtres religieux, 4 religieux enseignants, et une religieuse. La plupart sont décédés, car l’essentiel de ces agressions ont eu lieu entre 1950 et 1980» déclare Mgr Laurent Dognin. Il a lui-même reçu huit victimes de tels agissements. Cela ne veut pas dire que le mal soit totalement déraciné, car selon la commission il y aurait encore eu des milliers de cas en France entre 1990 et 2020. Ceux qui ont ainsi été agressés et profondément blessés attendent d’être écoutés et entendus : ils ont besoin d’être aidés pour entreprendre un chemin de guérison.

Ces agressions endurées principalement par des garçons (80%) demeurent vives dans leur corps aujourd’hui encore et influencent leur vie actuelle comme une plaie qui ne veut pas cicatriser. Que de tristesse semée pour longtemps dans le cœur d’enfants fragiles. Nous ne pouvons pas changer ce qui s’est passé. Mais nous pouvons accorder moins de place au sexe qui envahit tout, et à notre plaisir que nous mettons trop souvent en premier. Nous sommes tous responsables, et pas seulement l’Église, d’un monde plus joyeux, plus ouvert et plus respectueux des plus petits. Nous avons honte aussi de ce qui arrive à des petites filles dans des familles, l’inceste par exemple. Notre monde a bien besoin d’être soigné… et l’Église de se réformer pour être une maison sécurisée pour tous ceux qui veulent y participer !

Tad Job an Irien