Salm 131

(Heb. 132) Kanenn pirhirinaj.

I. Deom da di Doue, ha stouom dirazañ.

¹ Dalc’h soñj Aotrou euz David,
Euz e oll boaniou,
² Pa reas eul Ie d’an Aotrou,
E bromesa da C’halloudeg Yaakob :

³ « N’antrein ket en va zeltenn,
Ne ’z in ket da c’hourvez war va gwele,
⁴ Ne Iezin ket va daoulagad da gousked,
Na va malvennou da ziskuiza,
⁵ Ken n’am-bo kavet eul lec’h evid an Aotrou,
Eun deumeurañs evid Galloudeg Yaakob. »

⁶ Setu m’or-boa klevet edo en Efrata,
He c’havet on-eus e mêziou Yaar.
⁷ Deom da di an Aotrou,
Stouom ouz skabell e dreid.

⁸ Sao, Aotrou, da vond da lec’h da ziskuiz,
Te hag Arc’h da c’halloud.
⁹ Ra wisko da veleien ar justis,
Ra youho gand levenez da vignoned !
¹⁰ Ablamour da Zavid da zervicher,
Na ziarbenn ket dremm da olevad.

II. Setu amañ ti Doue e-touez an dud.

¹¹ Touet e-neus an Aotrou da Zavid :
Ar wirionez eo ha ne zistroio ket diwarni :
« Eun den ganet ouzit eo
A lakin war da drôn.

¹² Ma vir da vugale va emgleo,
Hag ar gourhemennou a zeskin dezo,
O bugale ivez
A azezo war da drôn da virviken. »

¹³ Rag an Aotrou e-neus dibabet Sion,
Ha c’hoanteet ober enni e zeumeurañs :
¹⁴ « Setu Iec’h va diskuiz da virviken,
Eno e chomin, rag c’hoant am-eus bet anezi.

¹⁵ Bennoz ha bennoz a skuillin war he magadurez,
D’he feorien e roin o gwalc’h a vara,
¹⁶ He beleien a wiskin a zilvidigez,
Hag he zud fidel a youho gand ar joa.

¹⁷ Aze e lakin da ziwan nerz David,
Eur c’houlaouenn a enaouin evid va olevad ;
¹⁸ E enebourien a wiskin a vez,
Ha warnañ e vleunio e gurunenn.

« An Aotrou Doue a roio dezañ trôn David e dad. » (Lk 1,32)